Lieve Amir

Lieve Amir,

Het is vandaag eerste kerstdag 2017, we kennen elkaar niet maar toch was jij de eerste waar ik vanmorgen aan dacht. Om huilde zelfs. Ik had de radio aangezet want de top 2000 is begonnen. Als ik weer in het warme bed kruip met m’n kopje koffie open ik Facebook. Ik lees dat je op kerstavond bent overleden. Daniël Lohues begint over het platteland te zingen en een traan loopt over mijn wang.

Het zal je niets zeggen, Top 2000, Lohues, misschien weet je niet eens wat Kerst inhoudt. Je was namelijk heel erg ziek en je kwam hier niet vandaan.

Je ouders zijn met jou en je broertje en zusje op zoek gegaan naar een veilige plek om jullie groot te brengen en waarschijnlijk gingen ze op zoek naar hulp voor jou. Hoop en kracht bracht ze naar het mooie Nederland.

Waarschijnlijk heeft dit klauwen met geld gekost maar wat moesten ze? Ik vind, als ouders dit voor hun kinderen en zichzelf doen, het ontzettende dappere mensen zijn. Niemand laat namelijk zomaar het moederland achter.

Eenmaal hier kwamen jullie met elkaar in een asielzoekerscentrum terecht, daar waren jullie vast niet op voorbereid. Dit vergde een enorm aanpassingsvermogen van jullie allemaal. Een plek waar weinig hoop lijkt te zijn maar wat moet je, als hoop één van de weinige dingen is die je nog hebt.

Ik ken niet alle feiten en misschien zit ik helemaal verkeerd maar wat was ik boos toen Jeugdzorg zich er mee ging bemoeien. Waar in Godsnaam haalden ze het recht om jou bij je vader en moeder weg te halen?? Gelukkig duurde dit niet lang en mochten je ouders je weer opzoeken. Wat ik begreep hebben jullie daarna als gezin een betere en veiligere plek toegewezen gekregen. Ik hoop dat dit klopt. Want hoe erg is het als in een vreemd land je doodzieke kind weg wordt gehaald. Daar begrijpt niemand toch iets van?

Ik hoop, lieve Amir, dat je op de een of andere je familie nabij kunt en zult zijn. Hun kerst zal nooit meer hetzelfde zijn. Ook hoop ik dat de Nederlandse staat zich schappelijk op zal stellen en je familie alles geeft waar ze behoefte aan hebben. Een veilige plek waar ze liefde en rust zullen vinden, een leuke baan waarmee het gezin goed onderhouden kan worden. Misschien zelfs eens op vakantie als ze daar de moed weer voor vinden. Een prettige leeromgeving voor je broertje en zusje zodat ze zich kunnen ontwikkelen tot slimme en gelukkige mensen.

Ik hoop niet dat ze verbitterd raken door alles wat hen overkwam maar dat ze na de ergste rouw weer positief de draad oppakken en ons mooie land verrijken met hun aanwezigheid.

Ik wens ze heel veel liefde, sterkte en wijsheid toe en ik hoop dat jij rust zult vinden en trots op ze kunt zijn.

Rust zacht Amir, ik denk aan je.

Liane