Een vriend van mij zei dat ik gerust mocht gaan bloggen als het maar niet de hele tijd over knuffelkippen gaat. Ik heb hem beloofd dat niet te doen. Maar nou is het ineens 4 oktober. Werelddierendag 2015, een heerlijke zonnige oktoberdag. Haast te warm voor de tijd van het jaar. Dat vinden de kippen ook. Die wentelen zich in de warme zon door het zand in hun lekkere grote ren. Vanmorgen hebben ze rozijnenbrood gehad. Niet omdat het dierendag was hoor. Het was alleen niet meer geschikt voor menselijke consumptie. Elke dag verse eieren van onze eigen scharrelkippen. Echte leggers en hartstikke tam. Als je ze wilt pakken kakelen ze niet hard en fladderen ook niet weg. Ze gaan zitten en wachten tot je ze weer neerzet. Dat zijn onze kippen. Gezellig, relaxed en lekker buiten. Ze lijken wel wat op ons.
Dierendag, voor de winkeliers was het een groot succes. Je werd al weken lang voorbereid op het feit dat je vandaag je hond, kat, konijn, cavia of komodovaraan toch wel wat extra’s toe moet stoppen. Je reinste flauwekul als je het mij vraagt. Mensen die zich hierdoor laten verleiden, zijn niet beter voor hun dier dan de mensen die dat niet doen. Heel vaak zie ik ellende langskomen op Facebook of andere media over mishandelde dieren, asielen die vol zitten en dieren die gewoon de straat op worden geschopt. Te triest voor woorden. Wat is dat met mensen dat ze in staat zijn een ander levend wezen te kwellen? Hier ligt nog een mooi psychologieverhaal in verscholen.
Nou behoor ik tot de categorie die het al lastig vindt om een spin aan zijn eind te helpen maar dat is van een andere orde. Waarom begin je dan aan een huisdier, vraag ik me af. Er zijn bibliotheken over vol geschreven, hoe ga je om met dieren, handleidingen per ras, soort en geslacht. Van de gewone huiskat tot de meest exotische vogels, reptielen en amfibieën. En toch zit elk asiel en elk reptielenopvangcentrum in Nederland tot de nok toe vol. Persoonlijk heb ik niets met reptielen en aanverwante dieren maar ik kan me voorstellen dat er ook voor die dieren liefhebbers zijn. Zo heeft mijn vroegere buurjongen gifkikkers en schildpadden. Hij is er hartstikke goed voor en leest zich suf over het hoe, wat en waarom. Daar kan ik dan weer van genieten.
Terug naar de kern, waarom begin je er dan aan? Ik vind dat iedereen die een huisdier wil en neemt daar voor de rest van het leven van het betreffende dier verantwoordelijk voor is. Er zullen vast mensen zijn die me de vergelijking kwalijk gaan nemen maar je stopt je kinderen toch ook niet in een asiel? In mijn ogen is er weinig verschil. Dieren ruil je niet zomaar in omdat het je niet meer past of omdat je er geen plezier meer aan beleeft. Misschien moet je op zo’n moment eens bij jezelf te rade gaan waarom je het dier had aangeschaft. Denk na en neem vooral je verantwoordelijkheid. Die verantwoordelijkheid eindigt ook niet bij een leven lang voor het dier zorgen maar ook goed verzorgen. Vaak zie ik veel te dikke honden aan een riem waggelen. Te veel voedsel en te weinig beweging. Ook dit vind ik onder mishandeling vallen. Een hond moet regelmatig rennen en ik leef in de overtuiging dat je elke hond kunt aanleren dat hij niet wegloopt. Ook zo’n angst van mensen. Ik laat hem nooit los want dan loopt hij weg en komt nooit meer terug. Onzin, in eerste instantie kun je elke hond leren luisteren en de meeste honden zijn zo gek op hun baasje dat ze echt wel weer komen hoor. Ik heb zelf ook wel eens een kwartier staan te schreeuwen in de stromende regen omdat meneer het belangrijker vond om even een eend te achtervolgen.
Ik ben zelf liefhebber van honden en katten. Katten lopen hier in en uit, slapen op de bank, hebben de hele dag toegang tot een bekend merk kattenbrokken en krijgen dagelijks een beetje vlees. Ik woon aan een redelijk drukke weg en ja, er is al eens één overreden. Heel verdrietig maar ik kon achteraf wel zeggen dat ze een fantastisch leven heeft gehad. Ze had gespeeld, gejaagd en geslapen in de zon en nee, ik zou voor geen goud mijn katten alleen maar binnenshuis houden omdat ze dat gewoon niet fijn vinden. Ik houd dieren voor mijn plezier maar ik heb er de meeste lol aan als ik zie dat zij plezier hebben. Dat de kat de laatste zonnestralen zoekt en er genoeglijk in gaat liggen, dat de hond de riem van de kapstok trekt als ik alleen nog maar denk aan lopen en dat ze na het rennen met ballen en stokken even lekker in een modderpoel gaat liggen afkoelen. Om vervolgens thuis op haar zachte kussen te gaan liggen slapen en zich op te laden voor het volgende avontuur. De kat die hoogst geïrriteerd en verbolgen kan miauwen als de bak met brokken leeg is of als je haar de toegang tot de slaapkamer ontzegt. Dieren hebben geen stem en we geven ze die vaak wel. We denken precies te begrijpen wat ze bedoelen en daar zitten we vast wel eens naast. Maar ik geloof waarachtig dat ze meer snappen dan menigeen denkt.
Onze hond gaat er vier keer per dag uit. De ene ronde wat groter dan de andere maar elke dag vier maal. Is dat gek? Ik vind van niet. Naast het feit dat het een jong dier is dat veel energie heeft is het voor mij ook gewoon goed om te wandelen of te fietsen. Het is mijn sport en ik doe het dagelijks. Ik ken mensen met honden die er nooit uitkomen, hun behoefte in de tuin doen en waar verder niets mee wordt gedaan. Ik vraag me af of die gelukkig zijn.
Mijn vorige hond was een asielhond en wat heb ik daar wat mee beleefd. Verlatingsangst, slecht luisteren en niet wars van een robbertje vechten met andere reuen. Achteraf denk ik dat ik wel twee jaar bezig ben geweest om hem in het gareel te krijgen. Uiteindelijk won ik zijn vertrouwen en kon hij wat langer alleen thuis zijn. Ook werd hij naarmate de jaren verstreken wat verdraagzamer naar andere honden en kon ik hem lekker los laten lopen zonder dat hij het in zijn hoofd haalde om toch even in de meest smerige sloot te springen die voorhanden was.
Nooit vergeet ik de ontmoeting aan het Winschoterdiep met een oude man en zijn oude hond. De honden speelden wat en ik praatte met de man. Ik zei, dat is al een oudje of niet? Heeft u hem al lang? Hij zei, nee, ik heb hem vorige maand uit het asiel gehaald. Daar zat hij al heel lang. Niemand haalt een oude hond. Mijn vrouw is vorig jaar overleden en ik had alleen de hond nog. Toen die overleed zei iedereen. Nou neem je zeker geen hond meer. Je bent zelf ook al oud. Toen heb ik deze gehaald. Hij is al tien en zal wel niet heel lang meer leven maar nou hebben we wel gezelschap aan elkaar en komen we er elke dag even uit. Zo ontmoet je nog eens mensen en genieten we van de mooie dagen. Ik vond het een prachtkerel met een goed hart. Die hond had zijn laatste jaren elke dag dierendag.
En wat doe ik extra deze dag? Niet veel, wat grappen maken over extra eten en koekjes en dat de hond de rollade van het menu vandaag best met ons wil delen. O ja, haar kussen wassen omdat dat wel even mocht na al die avonturen in modderpoelen, vijvers en het grote bos.
lioantje 